αβυσσικά ιζήματα

Λάσπη που συσσωρεύεται στον θαλάσσιο βυθό, σε βάθος μεγαλύτερο από 3.500 μ. Τα α.ι. σχηματίζονται κυρίως από τα πιο ανθεκτικά μέρη των ατελών οργανισμών, που ζουν στα ψηλότερα στρώματα του θαλάσσιου ύδατος, παρασυρόμενοι συνεχώς από τα θαλάσσια ρεύματα. Μετά τον θάνατό τους κατακάθονται στον βυθό, όπου τα αδιάλυτα κατάλοιπά τους (κελύφη, σκελετοί) μαζί με ανεμογενή, ηφαιστειογενή και κοσμικής προέλευσης στοιχεία σχηματίζουν το ίζημα, που παίρνει το όνομά του από τα πιο άφθονα υπολείμματα. Υπάρχουν, έτσι, α.ι. γλοβιγερινών, πτεροπόδων, διατόμων, ακτινοζώων, που εκτείνονται σε επιφάνεια περίπου 80 εκατ. τ. χλμ., ειδικά στον βυθό των πολύ μεγάλων ωκεανών. Στα μεγαλύτερα βάθη του Ειρηνικού και του Ινδικού, σε έκταση 65 εκατ. τ. χλμ., κυριαρχεί ερυθρά άργιλος, που αποτελείται από ηφαιστειακή σποδό (στάχτη) και κοσμική σκόνη, ανάμεικτες με ελάχιστη ποσότητα από αδιάλυτα μέρη οργανισμών.